EYLÜLün acı hatırası

Sesin, sesime çığlık oluyor, 

Geceler bitmiyor sensiz, 

Doğan her güneşte seni bulmak isterken, 

Uçurum oluyor bana sözlerin. 

Uçurum oluyor bana gözlerin. 

Bir okyanusta kaybolmuş gibiyim. 

Sahipsiz bir filika gibi, 

Girdaplara kapılıyor yüreğim. 

Ellerimi uzatıyorum kurtar diye beni,

Ellerin tuzak oluyor gözlerin gibi, 

Oysa, gün doğumlarında hep seni bekledim. 

Gelip beni bulmanı istedim. 

Şimdi sen yoksun yanımda, 

Giderken bari gözlerini bıraksaydın bana, 

Oysa, sadece özlem bıraktın, 

Bende kalan bir resmin vardı, 

Onu da çok gördün bana,

Sana bu şiiri yazarken, 

Dudağımdaki sigaram bitiyor, 

Diğerini yakarken avurtlarım şişiyor 

Bir şarkı dilime dolanıyor, 

Kelimeler kifayetsiz kalıyor, 

Şarkı seni anlatıyor, 

Bir hüzün düşüyor yüreğime, 

Ellerimi kaldırıyorum gökyüzüne, 

Ya rab kurtar beni diye 

Bağırıyorum kararmış bulutlara…

Oysa şunu bilmeni isterim ki, 

Ben hep seni bekledim. 

Senin için geldim bu viran şehre,

Ellerini tutamadan gittin 4 Eylülde, 

Yalnız, eylülün acı hatırası kaldı bana, 

Ben seni beklerken 

Uçurum oldu gözlerin bana, 

Uçurum oldu sözlerin bana, 

Şimdi seni ilk gördüğüm anı hatırlıyorum da, 

Gözlerim doluyor ne olur beni anla, 

Beklerim demiştin bir ağustos sıcağında 

Fazla sürmedi, 

Ayrılık fermanını imzaladın bir anda, 

Her an döneceğin hayalini kuruyorum, 

Ekimin on altısında.

Sesini duymayalı çok oldu, 

Yüzünü görmeyeli sanki bir asır oldu 

Bir anda çektin beni dar ağacına, 

Sonra tekmeyi vurdun, 

Taburenin sağ bacağına.

emrah onar