Demek şimdi gidiyorsun

 

Demek şimdi gidiyorsun;

Yazdığımız son şiir öyle yarım kalacak!

Demek şimdi gidiyorsun; 

Kuşlarımız acıkacak,

saksılarımız artık sulanmayacak!

Demek öykümüzü bir ruj lekesi gibi yapıştırıp

aynanın sahtekâr yüzüne

-Oy benim yaralım-

Demek şimdi gidiyorsun;

Beni böyle toz gibi

dağıtıp merdivenlerin dibine!

Her şey tamam diyorsun,git…

Beni viran bir şehir gibi terket…

Haydi git!

Dışarısı ispiyon…Dışarısı ihanet…

Seni bir gören olmasın,dikkat et!..

 

Dostlukmuş…ölüme yürümekmiş…

Üstüne titremekmiş…vefaymış!..

Aşk dediğin,zavallı bir kapıyı duvara çarpıp

Çıkıncaya kadarmış!..

Bana komaz deyip

Sancını bir kilo rakıya gömsen de gece yarıları,

-Oy benim yaralım-

Asıl sancı,uyandığında

Bütün odaları boş görünce koyarmış!.

 

Artık bitti diyorsun,git..

Kırılsın kapı-çerçeve,kırılsın bu cam..

Sorma git!

Dışarısı panik..dışarısı izdiham!

Biliyorum,seni vuracaklar bu akşam…

 

Kendini arıyorsun,git..

Aptal bir hayat kur,içinde beni barındırmayan

Kalma git..

Dışarısı barut..dışarısı gardiyan!

Yine bir tek ben olurum sana parçalanan..

Demek şimdi gidiyorsun;

Sonunda bizi de çökertiyor bu kancık zelzele!

Demek şimdi gidiyorsun;

Yıkılan bir duvar gibi;

ömrüme devrile devrile..

Demek mecburi istikametlerin,

Ayrılığı gösteren o adaletsiz kavşağında

-Oy benim yaralım-maralım

Demek şimdi gidiyorsun,

Ve bana bir tek secenek kalıyor:güle güle!

 

Beni öldürüyorsun,git..

Kalmasın sende kahrım,kalmasın derdim

Bakma git

Kafamı yumruklayıp ardınsıra ağlarsam namerdim…

 

Yusuf HAYALOĞLU