Bir Eylül şafağında,
Şakaklarım tan yeri.
Ne gitmelerin sarıyor bu şehri,
Nede umarsız sonbaharın elleri..
Kırmızı besteler çalıyor,
Piyanolar..
Tuşlar siyah – beyaz..
Adı üstünde sonbahar işte,
Ardı kış, önü yaz.
Ne yazın merhemi var sırtımda.
Ne yazdıklarının.
Yazdıklarım.
Yazmadıklarım.
Yazamadıklarımız
Kurban edilmiş tapınaklarda,
Susması için dudaklarımız.
Kıpırtıdan eser yok gözlerde,
Rüzgâr,
Düşen yapraklar.
Zaten kaderi bu,
Her sonbahar düşer yapraklar..
Bir kaşık yağmur suyu..
Yeter susuyorum.
Artık,
Boğulasım var.
Hoşçakal..
Ahmet TAŞYÜREK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder